Elmalılı 37:77 - Hem onun neslini bâki kalanlar kıldık.
Elmalılı 37:78 - Hem de sonradan gelenler içinde güzel bir namını bıraktık.
Elmalılı 37:79 - Bütün âlemler içinde Nuh'a selam olsun.
Elmalılı 37:80 - İşte biz iyilik yapanları böyle mükafatlandırırız.
Elmalılı 37:81 - Çünkü o bizim mümin kullarımızdandı.
Elmalılı 37:82 - Sonra diğerlerini suda boğduk.
Elmalılı 37:83 - Şüphesiz ki İbrahim de onun kolundandı.
Elmalılı 37:84 - Çünkü o, Rabbine tertemiz bir kalb ile gelmişti.
Elmalılı 37:85 - O babasına ve kavmine şöyle demişti: "Siz nelere tapıyorsunuz?"
Elmalılı 37:86 - "Yalancılık etmek için mi Allah'tan başka ilâhlar istiyorsunuz?"
Elmalılı 37:87 - "Siz âlemlerin Rabbini ne zannediyorsunuz?"
Elmalılı 37:88-89 - Derken yıldızlara bir baktı da: "Ben gerçekten hastayım" dedi.
Elmalılı 37:90 - O zaman arkalarını dönerek başından kaçışıverdiler.
Elmalılı 37:91 - Derken bir kurnazlıkla onların ilâhlarına vardı da, "Buyursanıza, yemez misiniz?" dedi.
Elmalılı 37:92 - (Cevap vermediklerini görünce de): "Neyiniz var da konuşmuyorsunuz?" (dedi).
Elmalılı 37:93 - Nihayet bir yolunu bulup onlara kuvvetli bir darbe indirdi.
Elmalılı 37:94 - Bunun üzerine birbirlerine girerek ona yürüdüler.
Elmalılı 37:95 - İbrahim dedi ki: "A, siz kendi yonttuğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?"
Elmalılı 37:96 - "Halbuki sizi de yaptıklarınızı da Allah yaratmıştır."
Elmalılı 37:97 - Onlar: "Haydin onun için bir yapı yapın da onu ateşe atın." dediler.
Elmalılı 37:98 - Böylece ona bir tuzak kurmak istediler. Biz de kendilerini daha alçak düşürdük.
Elmalılı 37:99 - Bir de dedi ki: "Ben Rabbime gidiyorum, o bana yolunu gösterir."
Elmalılı 37:100 - "Ey Rabbim! Bana salihlerden (bir oğul) ihsan et!"
Elmalılı 37:101 - Biz de kendisine yumuşak huylu bir oğul müjdeledik.
Elmalılı 37:102 - Oğlu, yanında koşacak çağa gelince: "Ey oğlum! Ben seni rüyamda boğazladığımı görüyorum. Artık bak, ne düşünürsün?" dedi. Çocuk da: "Babacığım sana ne emrediliyorsa yap, inşaallah beni sabredenlerden bulacaksın" dedi.